Nowe badanie dotyczące nierówności płci w edukacji wykazało, że uczniowie płci męskiej mówią 1,6 razy częściej niż uczniowie płci żeńskiej.

Kobiety są również bardziej niezdecydowane w mówieniu, jak wynika z badania, i częściej używają języka apologetycznego. Autorzy badania twierdzą, że wyniki te pokazują, że nierówność płci w edukacji nadal istnieje.

Badanie, które miało miejsce na Uniwersytecie Dartmouth, ukazało się w czasopiśmie Gender & Społeczeństwo .

Mapowanie kwestii związanych z równością płci poprzez obserwacje klasowe

Badacze obserwowali 80 klas uniwersyteckich przez okres pięciu tygodni, co dało w sumie prawie 100 godzin. Klasy były rozłożone na nauki humanistyczne, społeczne i przyrodnicze, a typowa wielkość klas wahała się od 10 do 40 studentów.

Stosunek liczby mężczyzn do liczby kobiet był zróżnicowany, w pięciu z dziewięciu klas większy odsetek stanowiły uczennice. Podobnie w pięciu z dziewięciu klas pracowały nauczycielki.

Badacze obserwowali dokładnie słowa i język ciała zarówno studentów, jak i profesorów. Następnie przeanalizowali dane za pomocą oprogramowania, które koduje każde zachowanie, co pozwoliło im zidentyfikować wzorce.

Przykłady nierówność płci w edukacji : nie krępuj się przerwać

Na wszystkich obserwowanych zajęciach mężczyźni częściej wypowiadali się bez podnoszenia rąk, używali bardziej asertywnego języka i częściej przerywali, niezależnie od płci klasy i płci profesora.

Gdy studentom pozwolono na swobodne wypowiedzi bez podnoszenia rąk, dysproporcja ta faktycznie wzrosła. W takich przypadkach mężczyźni wypowiadali się trzy razy częściej niż kobiety.

"Można by pomyśleć, że byłoby to bardziej sprawiedliwe dla studentów, aby nie musieli podnosić rąk, aby mówić w klasie, ponieważ wtedy każdy mógłby mówić", powiedziała współautorka Janice McCabe, "ale nasze wyniki pokazały inaczej".

"Kiedy odbierzesz strukturę profesora wzywającego studentów", powiedział McCabe, "widzisz więcej kulturowych oczekiwań, które ludzie mogą mieć, i hierarchii płci obecnych w klasie uniwersyteckiej dzisiaj".

Co ciekawe, różnice te zmniejszyły się, gdy profesorowie aktywnie starali się zachęcić do udziału wszystkich studentów. Przykładem może być ustalenie jasnych zasad uczestnictwa lub celowe wezwanie studentek, które jeszcze nie zabrały głosu.

Długa historia nierówności płci w edukacji

Nierówność w klasie między mężczyznami a kobietami została po raz pierwszy wyraźnie opisana w pracy Roberty Hall i Bernice Sandler z 1982 r. Ta przełomowa praca opisywała "chłodny klimat" dla kobiet, w którym profesorowie rutynowo częściej zwracali się do studentów płci męskiej i w którym studenci płci męskiej często przerywali.

Te wzorce mogą "wydawać się trywialne, a nawet niezauważalne" zarówno przez profesorów, jak i studentów, piszą autorzy, ale łącznie mogą "tłumić udział kobiet i prowadzić do zwątpienia w wartość ich wkładu".

Wcześniejsze badania wykazały, że ta różnica między płciami w zakresie wypowiadania się pojawia się między szóstą a ósmą klasą (tj. gdy uczniowie mają około 12-14 lat).

Autorki zwracają uwagę, że fakt, iż większość wypowiedzi jest autorstwa mężczyzn, nie oznacza, że starają się oni uciszyć studentki. Zamiast tego, sugerują, że mężczyźni chętnie zabierają głos, "ponieważ zakładają, że inni czują się równie swobodnie", aby to zrobić.

Droga naprzód: rozpoznawanie problemów płci w edukacji

Pomimo faktu, że kobiety obecnie przeważają liczebnie nad mężczyznami na amerykańskich uniwersytetach i uczelniach, wiele dysproporcji pozostaje. "Nasze wyniki pokazują, że głosy kobiet nadal mogą nie być słyszane" - powiedział McCabe - "i że hierarchie płci nadal się utrzymują. Kiedy studenci i profesorowie są świadomi tej dynamiki płci w klasie, łatwiej jest ją zmienić".

Badanie to - konkludują autorzy - "dostarcza dodatkowego wyjaśnienia, dlaczego rewolucja genderowa utknęła w martwym punkcie", a rzucenie światła na "chłodny klimat" panujący w dzisiejszych klasach uniwersyteckich otwiera drogę do poprawy sytuacji.

Studium: "Who Speaks And Who Listens: Revisiting the Chilly Climate in College Classrooms".

Autorzy: Jennifer J. Lee i Janice M. Mccabe

Opublikowane w: Gender & Społeczeństwo

Data publikacji: 9 grudnia 2020 r.

DOI: //doi.org/10.1177/0891243220977141

fot: przez ICSA via Pexels