ASMR jest trzecim najpopularniejszym wyszukiwanym hasłem na YouTube na całym świecie. Ale na wypadek, gdybyś o nim nie słyszał, jest to skrót od autonomicznej reakcji meridianów czuciowych.

ASMR wyjaśnione

ASMR jest złożonym stanem emocjonalnym, którego doświadczają tylko niektórzy ludzie, gdy słyszą, widzą i czują pewne "wyzwalacze", takie jak szept, delikatne ruchy rąk i lekki dotyk. Uczucie to jest opisywane jako mrowienie rozpoczynające się na szczycie głowy, które może rozprzestrzeniać się w dół szyi i kończyn. Mrowienie przychodzi falami i jest "transowym" stanem zanurzenia, któremu towarzysząuczucia euforii i odprężenia.

Zainteresowanie ASMR wzrosło w ciągu ostatnich dziesięciu lat, odkąd termin ten został ukuty. To, co zaczęło się od krótkiego szepczącego filmiku na YouTube w 2009 roku, stało się wirusowe. Tak zwani "ASMRtists" zbierają miliony wyświetleń swoich filmów, które mogą wywołać ten transowy stan euforycznego relaksu.

Niestety, badania nie dorównują publicznemu entuzjazmowi, a w czasopismach ukazała się zaledwie garstka artykułów na ten temat. Aby lepiej zrozumieć to złożone zjawisko, nasz zespół uruchomił sieć badawczą, aby połączyć ludzi, pomysły i zasoby, w miarę jak będzie się rozwijać przyszłość badań nad ASMR.

Ale oto co już wiemy.

Jak działa ASMR: wspólne wyzwalacze

ASMR nie jest czymś, czego doświadczają wszyscy, ale dla tych, którzy to robią, wiemy, że istnieją pewne spójne elementy w tym, co zgłaszają. Po pierwsze, wiemy, że zwykle pojawia się w dzieciństwie (powszechne wczesne przykłady to odczuwanie mrowienia podczas kontroli wszy w szkole lub podczas gry w zgadywankę "jaką literę śledzę na twoich plecach?"). Co ciekawe, kiedy ludzie dowiadują się, że ASMR jest "czymś", częstoinformują, że albo myślą, że wszyscy mają takie samo doświadczenie, albo że jest ono dla nich wyjątkowe.

Po drugie, chociaż ludzie mają swoje specyficzne upodobania, istnieją niezwykłe spójniki w wyzwalaczach ASMR. Wspólne wyzwalacze obejmują miękki dotyk, szept, miękkie mówienie, bliską osobistą uwagę, delikatne ruchy rąk i wyraźne dźwięki.

Sytuacje, które wywołują ASMR często wiążą się z kombinacją tych wyzwalaczy - na przykład strzyżenie się lub obserwowanie, jak ktoś wykonuje prozaiczne zadanie, takie jak składanie prania. Nie jest więc niespodzianką, że najpopularniejsze filmy ASMR symulują właśnie takie nawarstwianie się wyzwalaczy.

Co robi ASMR?

Przeprowadzono trzy badania obrazowania mózgu na temat ASMR. Jedno z nich przyjrzało się obszarom aktywowanym, gdy zgłaszane mrowienie dzieje się w czasie rzeczywistym. W badaniu przyjrzano się dziesięciu uczestnikom, którzy doświadczyli ASMR i kazano im oglądać filmy ASMR w maszynie fMRI.

Badanie wykazało, że okresy mrowienia ASMR były związane ze zwiększoną aktywacją w regionach mózgu zaangażowanych w emocje, empatię i zachowania afiliacyjne.Wyniki te są wstępne i oparte na małej wielkości próby, ale autorzy przyrównują ASMR do zachowań opiekuńczych i pielęgnacyjnych - sugerując, że aktywuje on ścieżki neurologiczne zaangażowane w społeczno-emocjonalne wiązanie.Pomysł ten jest niecopoparte badaniami pokazującymi, że ASMR może sprawić, że osoby go doświadczające czują się bardziej związane z innymi ludźmi.

Dwa inne badania obrazowania mózgu przyjęły inne podejście, badając różnice w aktywności mózgu w stanie spoczynku (kiedy ludzie po prostu leżą w skanerze) u osób, które mają i nie mają ASMR. Odkryli oni, że ludzie, którzy go mają, mają również mniej wyraźne i bardziej mieszane sieci neuronowe, sugerując, że może się to zdarzyć z powodu zmniejszonej zdolności do tłumienia reakcji emocjonalnych, którektóre czerpiemy z naszych zmysłów.

Korzyści

To może brzmieć jak coś złego, ale nie musi tak być. Wszyscy integrujemy informacje z naszego świata zewnętrznego (widoki, dźwięki, zapachy), aby wywołać doświadczenia emocjonalne. Jednak sposób, w jaki to robimy, może różnić się między ludźmi.

Mniejsza zdolność do hamowania połączeń między naszym światem wewnętrznym i zewnętrznym może oznaczać bardziej intensywne pozytywne doświadczenia emocjonalne, takie jak dostawanie gęsiej skórki od naszej ulubionej muzyki lub doświadczanie złożonych emocji, takich jak zachwyt, w odpowiedzi na sztukę.

W rzeczywistości wiemy, że ludzie, którzy doświadczają ASMR są również bardziej skłonni do doświadczania innych złożonych doświadczeń wielozmysłowych, takich jak dreszcze wywołane muzyką i synestezja. Niestety, ludzie z ASMR są również bardziej skłonni do doświadczania mizofonii (dosłownie oznaczającej "nienawiść do dźwięku"), która nie jest przyjemna.

Bardziej empatyczna

Oprócz różnic neuronowych, badacze próbowali zrozumieć sposoby, w jakie ludzie z ASMR różnią się od tych, którzy go nie doświadczają. Ogólnie rzecz biorąc, badania sugerują, że ludzie, którzy go doświadczają, mają większą tendencję do posiadania bardziej wciągających lub absorbujących doświadczeń.

Osoby z ASMR osiągają wyższe wyniki w zakresie cechy osobowości "otwartość na doświadczenie", która odzwierciedla wyobraźnię, ciekawość intelektualną oraz uznanie dla sztuki i piękna.

Są również bardziej empatyczne, przynajmniej na dwóch miarach empatii patrząc na współczucie i troskę o innych oraz zdolność do zanurzenia się w wyobraźni i fikcji.

Obiecujące narzędzie terapeutyczne

Szybki rzut oka na komentarze do filmików wystarczy, by przekonać, że naprawdę pomaga ludziom: poprawia nastrój, łagodzi bezsenność, a nawet przeciwdziała samotności.

Mamy teraz wstępne dowody naukowe na poparcie tych anegdotycznych twierdzeń. Osoby z ASMR wykazują znaczne obniżenie tętna podczas oglądania tych filmów. Te redukcje stresu były porównywalne z tymi doświadczonymi podczas terapii mindfulness i muzycznej. Ale to, czy może i powinno być stosowane jako skuteczna forma terapii, jest nadal nieznane.

Jest to ekscytujący czas dla badań nad ASMR, ponieważ wciąż tak wiele jeszcze nie wiemy. Przyszłe badania mogą chcieć przyjrzeć się temu, czy każdy ma potencjał, aby go doświadczyć, czy może być to nowa forma terapii. Miejmy nadzieję, że badania mogą również kiedyś odpowiedzieć, dlaczego tylko niektórzy ludzie doświadczają tego wyjątkowego zjawiska.

Ten artykuł został ponownie opublikowany w The Conversation na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.

Autor: Giulia Poerio, wykładowca na Uniwersytecie w Essex

fot: Wikimedia Commons